Ցանկացած ճշմարիտ և իրական հարաբերություն պետք է լինի հարատև, ոչ թե ժամանակավոր։ Գրեթե մեր բոլորի մոտ ձևավորված է այն կարծրատիպը, որ Աստծո հետ մեր հարաբերությունները պետք է բաղկացած լինեն որոշակի հատվածներից՝ օրինակ առավոտյան ժամ կամ երեկոյան մենիկ պահ։ Այսպիսի մտածելակերպը սահմանափակում և փչացնում է Աստծո հետ մեր հարաբերությունները։
Սա է պատճառը, որ որոշներս Աստծո հետ մեր հաղորդակցության մեջ անհաստատ ենք և ունենում ենք տարբեր արգելքներ։ Մեզ թվում է, թե առանց հատուկ վայրի, ժամանակի կամ դիրքի մենք չենք կարող Աստծուն լսելի լինել, կամ Աստված այդ որոշակի պահերին ավելի լավ է լսում։
Աստծո Կամքն է մեզ մոտիկ լինել ամեն պահի, այլ ոչ թե դեպքից դեպք, կամ օրական 2-3 անգամ։ Հիսուսն ասաց․«․․․ Եվ ահա ԵՍ ձեզ հետ եմ ամեն օր մինչև աշխարհի վերջը» (Մատթեոս 28։20)։ Սա նշանակում է, որ ամեն օր, ամեն պահ մեր ողջ կյանքի ընթացքում անկախ նրանից մենք այդ պահին Աստծուն փնտրում կամ կանչում ենք, թե ոչ Աստված մեզ հետ է։ Գրված է՝ պետք է անդադար աղոթք անել և պարզ է, որ դա չի նշանակում թողնել ամեն բան և օրը 24 ժամ աղոթել, սակայն ամեն պահի մեր կենտրոնացվածությունը պետք է ուղղված լինի դեպի Աստված և անկախ նրանից, թե ինչով ենք զբաղված։
Չսահմանափակենք Աստծո հետ մեր հարաբերությունները պարզապես առավոտյան հիանալի հաղորդակցությամբ։ Իրականում Աստծո հետ մեր հարաբերությունները չեն որոշվում, թե ինչպիսի զգացողություններ ենք ունենում այդ պահերից հետո, նույնիսկ եթե բաց ենք թողել այդ պահը։
Ես չեմ ուզում ասել, որ մենք չպետք է ունենանք կանոնավոր աղոթքներ և Աստվածաշնչի ընթերցանության ժամեր, այլ ուզում եմ ասել, որ Աստծո հետ մեր հարաբերություններն ավելին են, քան պարզապես օրվա ընթացքում առանձնացված ժամերը։
Մենք պետք է սովորենք Աստծո Ներկայությունը զգալ ցանկացած վայրում ինչ էլ որ անենք, քանի որ դա ճշմարտություն է, ինչպես օրինակ օդը ամենուր է։ Մենք կարիք ունենք կարճ աղոթքների մեր առօրյա գործունեության ընթացքում և որոշակի դադարների՝ Աստծուն կանչելու և Նրա Խոսքի շուրջ խորհելու համար։
Եթե մենք չանենք սա, ապա Աստծո հետ մեր հարաբերությունները կլինեն մակերեսային և անվստահելի, ինչպես նաև առավոտյան բաց թողած աղոթքի պատճառով կարող ենք կարծել, թե այդ օրը Աստծո Ներկայությունը կորցրինք։
Օրը սկսենք աղոթքով, կարդանք Աստծո Խոսքը և Աստծո հետ անցկացնենք ողջ օրը։ Եվ եթե օրվա ընթացքում լինում են «լեռը բարձրացած» աղոթքի պահեր, ընթերցանության երեկոներ կամ աղոթքի գիշերներ, չթողնենք Տիրոջ Օրհնյալ Ներկայությունը այդ պահի մեջ, այլ այն ունենանք մեր ողջ կյանքի մեջ։
Չպակասեցնենք մեր առանձնացված պահերը Աստծո հետ, այլ ավելացնենք դրանք։ Սակայն կարևոր է ունենալ, ոչ թե Աստծո հետ ընդմիջումներով հաղորդակցություն, այլ հարատև և անդադար Նրա Ներկայությունը վայելելու շնորհ։ Հիմա որոշենք, որ ուր էլ որ գնանք, ուր էլ լինենք, ինչ էլ անենք Աստծո հետ ունենանք մշտական մտերիմ հարաբերություններ։ Աստված օրհնի, զորացնի և շնորհք տա բոլորիդ Իր հետ անդադար հարաբերություններ ունենալու համար։
Հատված Սեմ Լեյնգի «Խաղաղվիր հոգիս» գրքից
Թարգմանեց Նորայր Մարգարյանը