Համոզված եմ, որ քիչ չեն այն մարդիկ, ովքեր հետաքրքվել են Դավթի գաղտնիքներով. ինչպե՞ս է հովվին հաջողվել թագավոր դառնալ, ինչպես նա կարող էր հաղթահարել այդ բոլոր դժվարությունները և հաղթահարել բոլոր թշնամիներին: Որտեղի՞ց հովվին նման իմաստություն ու նման զորություն:
Նման հարցեր կարող էին տալ նաև Դավթի թշնամիները՝ երազելով պարզել նրա գաղտնիքն ու պարտության մատնել նրան:
Բայց Դավիթը չէր թաքցնում իր գաղտնիքը: Նա բացահայտ կերպով խոսում ու երգում էր այն մասին, թե ինչն է իր իմաստության աղբյուրը, և ինչն է նորոգում իր ուժերը:
«Ո՜րքան եմ սիրում քո օրենքը. ամեն օր նա է իմ մտածմունքը» (Սաղմոս 119.97):
Թագավորը չի մտածում ոչ թշնամիների ու ոչ էլ հաղթանակների, խնդիրների ու ձեռքբերումների մասին, այլ Աստծո օրենքի մասին:
Եվ դա չի շեղում նրան իր գործերից, այլ օգնում հաջողակ լինել իր ամեն ձեռնարկության մեջ:
«Քո պատվիրանքներն ինձ իմաստուն են անում իմ թշնամիներիցը, որովհետև նրանք հավիտյան իմս են» (Սաղմոս 119.98):
Սա նրա անձնական գաղտնիքը չէ: Սա այն է, ինչ հասանելի է բոլորին: Եվ Դավիթը երազում էր, որ Աստծո օրենքը սովորեցնի ժողովրդից յուրաքանչյուրին և ողջ ժողովրդին՝ ընդհանուր առմամբ:
Այսօր մենք բոլորս հարց ենք տալիս. ինչպես փոխել մեր կյանքը դեպի լավը, ինչպես օգնել մեր ժողովրդին, ինչպես կանգնեցնել բարոյական աղճատումը, ինչպես վերջ դնել պատերազմին:
Պատասխանը հասանելի է բոլորին: Այն վաղուց հայտնի է: Կարդալ ու պատվել Աստծո օրենքը: Սիրել այն ու խորհել նրա մասին: Հնազանդվել նրան և ապրելով նրանով: Դրանում է իմաստության աղբյուրը և հաղթանակի գաղտնիքը:
Դավթի օրինակով ես կարող եմ ասել, որ իմ կյանքում լավագույն ամեն բան բխում է Աստծո Խոսքի շուրջ մտորումներից և դրան հնազանդվելուց: Ամեն վատ բան կապ ունի իմ անհնազանդության ու անուշադրության հետ: Յուրաքանչյուրին չէ, որ տրված է արքա դառնալ, բայց յուրաքանչյուրը կարող է դառնալ ավելի իմաստուն, քան կա: Աստծո օրենքի նկատմամբ սերը կերպարանափոխում է մեր կյանքը դեպի լավագույնը:
Միխաիլ Չերենկով