Ուշադրություն դարձրեք, թե որքան հաճախ են մարդիկ մեղադրում իրենց ծնողներին՝ ուղիղ կամ անուղղակի կերպով, անկեղծորեն կամ զգուշորեն քողարկված: Մենք բոլորս լսել ենք, որ ծնողների մեղքերը փոխանցվում են երեխաներին և երեխաների երեխաներին (Ելից 34.6-7):
Մեզ նաև մեկ անգամ չէ, որ ասել են, որ մեր մարդկային թուլությունների մեծ մասը կարող է հետևանքը լինել մեր ծնողների թուլությունների ու նրանց դաստիարակության:
Որքա՜ն խնդիրներ եք դուք ունեցել կյանքում՝ գիտակցված կամ չգիտակցված կերպով վերագրելով դրանք ձեր ծնողներին, որ նրանք ինչ-որ բաներ թաքցրել են ձեզնից, որ բնավորության որոշ ոչ կատարյալ գծեր ունեն, որ ձեր հանդեպ սխալներ են գործել, որ մեղք են գործել ձեր դեմ և այլն:
Հիանալի կլինի, եթե մենք բացահայտենք մեր ցավերի ու թուլությունների արմատները, բայց իրական բժշկությունն ու վերականգնումը չի կատարվի ընդամենը պատճառը գտնելով կամ ծնողներին մեղադրելով. դա կարող է կատարվել միայն Աստծուն վստահելով:
Դավաճանված ընտանիքից.
Հովսեփին դավաճանեցին հարազատ եղբայրները. տասը եղբայրները (Ծննդոց 37): Նրանց, ում Հովսեփը կարող էր վստահել աշխարհում ամենից շատ, ծրագրեցին դավադրաբար սպանել նրան, իսկ հետո՝ վաճառել ստրկության:
Հնարավոր է՝ եղբայրդ կամ քույրդ, հայրդ կամ մայրդ կարող են անել վատագույնը քեզ համար, բայց մեր ընտանիքի անդամների մեծ մասը ունակ չեն նման սարսափելի քայլի գնալու, ինչպես Հովսեփի դեպքում եղավ: Նրանք մտածում էին սպանել նրան, իսկ հետո մտածում էին թողնել հորում մեռնելու, իսկ հետո հանեցին՝ գերադասելով մի փոքր գումար վաստակել՝ ուղղակի վաճառելով նրան անծանոթ մարդկանց ցմահ ստրկության: Նրանք անգամ չէին էլ պատկերացնում, թե ուր էին այդ գնորդները տանում իրենց եղբորը: Նրանք ուղղակի ուրախանում էին, որ վերջապես ազատվեցին նրանից՝ չնայելով ու չմտածելով անգամ այն մասին, թե որքան կործանարար կլիներ այդ լուրը իրենց հոր համար:
Ոչ թե դուք, այլ Աստված.
Տարիներ անց Աստված ստրկության միջոցով Հովսեփին անցկացրեց դեպի իշխանություն, իսկ հետո անարդար բանտարկության միջոցով առավել մեծ իշխանության՝ փարավոնից հետո: Ուժեղ սովի արդյունքում Հովսեփի ընտանիքը Քանանից եկավ ուտելիք հայթայթելու: Եվ ստացվեց այնպես, որ Հովսեփը զոհի կարգավիճակից հայտնվեց դատավորի կարգավիճակում: Եվ հետևյալ խոսքը, որ նա ասաց իր եղբայրներին, Աստվածաշնչի ամենահիասքանչ խոսքերից մեկն է.
«Ես ձեր եղբայր Հովսեփն եմ, որ ինձ ծախեցիք Եգիպտոս։ Եվ հիմա մի վշտացեք և մի նեղվեք, որ ինձ ծախեցիք այստեղ, որովհետև Աստված ուղարկեց ինձ ձեր առաջ կյանք պահելու համար… արդ՝ ոչ թե դուք ուղարկեցիք ինձ այստեղ, այլ Աստված» (Ծննդոց 45.4-5,8):
Աստված դա ուզում է բարիի համար.
Տասնյոթ տարի անց նրանց հայր Հակոբը մահացավ, և եղբայրները վախենում էին, թե վերջապես Հովսեփը վրեժխնդիր կլինի իրենց (Ծննդոց 50.15): Նրանց գիտակցությամբ Հովսեփը ճիշտ կլիներ, եթե դեռ որոներ հատուցում իրենց համար՝ չնայած ներմանն ու բարությանը, որ նա ասել ու արել էր իրենց: Հովսեփը լացում է սրտացավությունից ու կապվածությունից, իսկ հետո ասում.
«Եվ Հովսեփն ասաց նրանց. մի վախեք, մի՞ թե ես Աստծո փոխանորդն եմ։ Եվ թեպետ դուք ինձ դեմ չարություն խորհեցիք, բայց Աստված այն լավի դարձնել խորհեց, որ աներ այս օրվա եղածի պես, այսինքն որ շատ ժողովուրդ ապրեցներ։ Եվ հիմա մի վախեք. ես ձեզ և ձեր երեխաներին պիտի կերակրեմ։ Եվ մխիթարեց նրանց և քաղցրությամբ խոսեց» (Ծննդոց 50.19-21):
Փոխարենը դեմ կանգնելու իր պոտենցիալ սպանողներին, նա մխիթարում է նրանց: Փոխարենը պատժելու դավաճաններին, նա խոստանում է ապահովել նրանց ու նրանց երեխաներին: Նա մի կողմ է դնում վիրավորանքի ու վշտի սարսափելի ծանրությունը և Աստծո վրա գցում իր կոտրվածությունն ու մղձավանջը (Ա Պետրոս 5.7):
Երբ նրա եղբայրները անեծքի էին արժանի, նա գերադասեց օրհնել նրանց՝ վերցնելով իր խաչը ուրախության համար, որ Աստված տվել էր իրեն: Նա զարմանալի համբերություն ու բարություն է դրսևորում եղբայրների հանդեպ՝ վստահելով Աստծուն, չցանկանալով արդարությամբ դատել նրանց:
Արդյոք ունե՞ք դուք հավատք՝ ներելու ձեր ընտանիքին, ձեր ծնողներին (Եփեսացիս 4.32): Արդյոք ունե՞ք դուք ազատություն՝ թույլ տալու Աստծուն ձեր դեմ գործված հանցագործությունների հարցերը լուծելու (Հռոմեացիս 12.19): Արդյոք ունե՞ք դուք համարձակություն՝ ընդունելու և ապրելու այն, ինչ Աստված է պատրաստել ձեզ համար, որքան էլ լավ կամ վատ դա թվա տվյալ պահին (Հռոմեացիս 8.28):
Աստված ավելի խորն է, քան ցավը.
Հովսեփը գիտեր, որ Աստված միշտ աշխատում էր առավել խորը մի բանի վրա, քան դավաճանությունն է, ստրկությունը և բանտարկությունը. արդյունքն ավելի խորն է ցանկացած մանրամասնությունից: Նա նաև տեսնում էր իր տառապանքները այն կտրվածքով, թե ինչ էր ցանկանում Աստված ուրիշների համար.
– «Աստված ուղարկեց ինձ ձեր առաջ կյանք պահելու համար» (Ծննդոց 45.5,7):
– «Ես ձեզ կսնուցանեմ, որովհետև տակավին հինգ տարի սով կա. մի գուցե չքավորություն քաշեք դու և քո տունը և քո բոլոր ունեցածը» (Ծննդոց 45.11):
– «Աստված այն լավի դարձնել խորհեց, որ աներ այս օրվա եղածի պես, այսինքն որ շատ ժողովուրդ ապրեցներ» (Ծննդոց 50.19-21):
Հնարավոր է՝ բարի Աստված ձեր տառապանքների միջոցով կոնկրետ քայլեր անի ոչ միայն ձեր կյանքի համար, այլև ուրիշների: Ինչպես գրում է Պողոսը. «Օրհնյալ լինի… ամեն մխիթարության Աստվածը, որ մխիթարում է մեզ մեր ամեն նեղությունումը, որ մենք կարող լինենք մխիթարել նրանց, որ ամեն տեսակ նեղությունում են՝ այն մխիթարությունով, որով մենք Աստվածանից մխիթարվում ենք» (Բ Կորնթացիս 1.3-4):
Մեզնից ոչ ոք չի խնդրում նման ծառայություն, բայց դա հիանալի ու անհրաժեշտ ծառայություն է, որի մեջ Աստված կանչում է մեզնից շատերին:
Աստծո ծրագիրը քեզ համար.
Քրիստոսնյա՛, քո ծնողները չեն խանգարել Աստծո ծրագրի իրագործմանը քո կյանքում: Նրանք հենց եղել են Աստծո այդ ծրագիրը ձեզ համար: Կարո՞ղ եք արդյոք դուք շրջվել ու նայել ձեր անցած կայնքին ու Հովսեփի նման ասել. «Վերջիվերջո, ոչ թե իմ ծնողներն են ինձ այստեղ ուղարկել, այլ Աստված է ինձ ուղարկել այստեղ, որովհետև Նա ավելին ունի ինձ համար պատրաստած»: Նա արել է դա, անում է և կանի՝ ցանկացած դժվարության մեջ ու ցանկացած դեպքում:
Հովսեփը չէր ապրում իր եղբայրների զղջումն ու ներողությունը լսելու համար: Նրանց գործած մեղքն իր դեմ գերի չէր պահում նրան այդ բոլոր տարիներին՝ չթողնելով առաջ գնալ: Նա շատ լավ գիտեր գերության սարսափը, բայց նա ազատ էր վշտից ու վիրավորանքից, նույնիսկ երբ իր եղբայրները համոզված էին իրենց իսկ մեղքի մեջ:
Մի սպասեք, մինչև ձեր ծնողները ներողություն խնդրեն, որպեսզի դուք ազատություն ստանաք. Քրիստոսն այդ ազատությունը ձեռք է բերել ձեզ համար:
Նույնիսկ եթե նրանք մտածել են սպանել ձեզ կամ վաճառել ստրկության, նույնիսկ այդ ժամանակ նրանք չեն կարող կասեցնել Աստծո ծրագիրը. Նա բարություն է արարում և ամեն բան ձեր կյանքում բարիի գործակից կանի՝ ինչպես ձեր, այնպես էլ ձեր միջոցով ուրիների համար:
Մարշալ Սիգալ