Աստվածաշնչում կարելի է գտնել Քրիստոսի մոտ 200 անուններ և տիտղոսներ։ Ստորև ներկայացված են մի անի առավել նշանավոր անուններ, որոնք բաժանվում են 3 մասի և վերաբերվում են այն անուններին, որ արտացոլում են Քրիստոսի էությունը, Նրա դիրքը երրորդության մեջ և Նրա գործը երկրի վրա հօգուտ մեզ։
Հիսուս Քրիստոսի անուններն ու տիտղոսները բացահայտում են Նրա բնույթը։
Գլխավոր անկյունաքար (Եփեսացիս 2։20)- Հիսուսը Իր եկեղեցու անկյունաքարն է։ Նա միավորում է հրեային և հեթանոսին, տղամարդուն և կնոջը, բոլոր դարերի և վայրերի բոլոր սուրբերին մեկ կառույցի մեջ, որը հիմնված է Նրան հավատալու վրա, որը կիսում են բոլորը։
Բոլոր որդիներից անդրանիկը (Կողոսացիս 1։15)- Ճիշտ չէ ասել, թե Հիսուսը ստեղծված է Աստծո կողմից, ինչպես ոմանք սխալ կերպով պնդում են, քանի որ նույն գլխի 16-րդ խոսքում ասվում է, որ ամեն բան ստեղծվել է Քրիստոսի միջոցով և Քրիստոսի համար։ Ավելի շուտ իմաստն այն է, որ Քրիսոսը զբաղեցնում է առաջնեկի աստիճանը և գերակայությունը բոլոր միջոցների նկատմամբ, որոնք ապահովում են տիեզերքին ամենաբարձր աստիճանը՝ Նա բոլորից վե՛ր է և ամեն բանի գլուխն է։
Եկեղեցու գլուխը (Եփեսացիս 1։22, 4։15, 5։23)- Նա՝ Հիսուս Քրիստոսը, ոչ թե պարզապես մի թագավոր է կամ պապական տիտղոսը կրող, Նա եկեղեցու գերագույն, ինքնիշխան ղեկավարն է նրանց համար, ում համար Նա մահացել է և ովքեր իրենց փրկության համար հույսը դրել են Նրա վրա։
Սուրբ Մեկը (Գործք առաքելոց 3։14, Սաղմոս 16։10)- Քրիստոսը սուրբ է թե՛ աստվածային բնույթով և թե՛ մարդկային, Նա սրբության աղբյուր է Իր ժողովրդի համար։ Իր մահով մենք սրբանում ենք և մաքրվում ենք Աստծո առաջ։
Դատավոր (Գործք առաքելոց 10։42, 2 Տիմոթեոս 4։8)- Հիսուս Քրիստոսն Աստծո կողմից նշանակված է դատելու աշխարհը և հավիտենական կյանքի պարգևը բաշխելու։
Թագավորների Թագավոր և տերերի Տեր (1 Տիմոթեոս 6։15, Հայտնություն 19։16)- Հիսուսն իշխանություն ունի երկրի բոլոր իշխանությունների վրա, բոլոր թագավորների և կառավարիչների վրա, և ոչ ոք չի կարող խոչընդոտել Նրա նպատակներին։ Նա ուղղորդում է նրանց, ինչպես Ինքն է ցանկանում։
Աշխարհի լույսը (Հովհաննես 8։12)- Հիսուսը եկավ մի աշխարհ, որը մեղքից խավարել էր, և տարածեց կյանքի լույսը, ճշմարտությունն Իր գործերի և խոսքերի միջոցով։ Նրան հավատացողների և վստահողների աչքերը կբացվեն, և նրանք կկարողանան քայլել լույսի մեջ։
Խաղաղության Իշխան (Եսայի 9։6)- Հիսուսը եկավ ոչ թե աշխարհին խաղաղություն բերելու, որպեսզի պատերազմներ չլինեն, այլ բերելու խաղաղություն Աստծո և մարդկանց միջև, որոնք բաժանված էին Աստծուց մեղքի պատճառով։ Նա մահացավ, որպեսզի հաշտեցնի մեղավորներին Սուրբ Աստծո հետ։
Աստծո Որդի (Ղուկաս 1։35, Հովհաննես 1։49)- Հիսուսը Հոր միածին Որդին է (Հովհաննես 1։14)։ Նոր Կտակարանում Հիսուս Քրիստոսի վերաբերյալ «Աստծո Որդի» արտահայտությունը օգտագործված է 42 անգամ՝ հաստատելով Քրիստոսի Աստված լինելը։
Մարդու Որդի (Հովհաննես 5։27)- Մարդու որդի արտահայտությունը ընդգծում է Քրիստոսի մարդ լինելը միևնույն ժամանակ Աստված լինելով։ Դա խոստացված Փրկչի կոչումն է (Դանիել 7։13-14, Մարկոս 14։62)։
Խոսք (Բան) (Հովհաննես 1։1, Հովհաննես 5։7-8) Խոսքը Աստվածության երկրորդ Անձն է, Ով ասաց և Նրա խոսքով եղավ ամեն բան, Ով խոսեց և ոչնչից ստեղծվեց ամեն ինչ, Ով սկզբում Հայր Աստծո հետ էր և Աստված էր, Ում միջոցով և ստեղծվեց ամեն բան։
Աստծո Խոսք (Հայտնություն 19։12-13) Սա այն անունն է, որ տրվել է Քրիստոսին, որը ոչ ոք չգիտի, բացի Իրենից։ Այն ցույց է տալիս Նրա Աստվածային անձի առեղծվածը։
Կյանքի Խոսք (1 Հովհաննես 1։1) Այս արտահայտության բառերը ոչ միայն աստվածային խոսքեր են, որոնք առաջնորդում են դեպի հավիտենական կյանք, այլ համաձայն այս խոսքի, Նա՝ Հիսուսը, հենց Կյանքի Խոսքն է, որը ներկայացնում է հավիտենական երանելի կյանքը, որը Նա Ինքն է ապահովում։
Հիսուս Քրիստոսի անուններն ու տիտղոսները՝ Նրա դիրքը Երրորդության մեջ․
Ալֆա և Օմեգա (Հայտնություն 1։8, 22։13) Հիսուսը հայտարարեց, որ Ինքն է բոլոր բաների սկիզբը և վախճանը, միակ ճշմարիտ Աստվածը։ Այս հայտարարությունը հավիտենականության վերաբերյալ կարող էր ասել միայն Աստված։
Էմմանուել (Եսայի 9։6, Մաթևոս 1։23) բառացի՝ «Աստված մեզ հետ»։ Թե՛ Եսային, և թե՛ Մաթևոսը հաստատում են, որ Քրիստոսը, Ով ծնվելու էր Բեթլեհեմում, հենց Ինքն՝ Աստված էր, Ով աշխարհ եկավ մարդու կերպարանքով, որ ապրեր Իր ժողովրդի մեջ։
Ես եմ (Հովհաննես 8։58, Ելից 3։14) Երբ Հիսուսն այս տիտղոսն Իրեն վերագրեց, հրեաները փորձեցին քարկոծել Նրան հայհոյանքի համար։ Նրանք հասկացել էին, որ Նա հայտարարում է Իրեն հավիտենական Աստված՝ Հին Կտակարանի անփոփոխ Եհովան։
Բոլորի Տերը (Գործք առաքելոց 10։36) Հիսուսն ինքնիշխան Տեր է ամբողջ աշխարհի և այն ամենի, ինչ որ կա Նրանում, աշխարհի բոլոր ազգերի և հատկապես Աստծո ընտրյալ ժողովրդի համար, ինչպես նաև հեթանոսների և հրեաների համար։
Ճշմարիտ Աստված (1 Հովհաննես 5։20) սա ուղղակի պնդում է, որ Հիսուսը, լինելով Ճշմարիտ Աստված, ոչ միայն աստվածային էություն ունի, այլև Աստված է։ Քանի որ Աստվածաշունչը սովորեցնում է, որ կա միայն մեկ Աստված, սա կարող է նկարագրել Նրա բնույթը՝ որպես եռամիասնական Աստծո։
Հիսուս Քրիստոսի անուններն ու տիտղոսները՝ Նրա գործը երկրի վրա․
Մեր հավատքի առաջնորդ (Եբրայեցիս 12։2)։ Փրկությունն իրագործվում է հավատքի միջոցով, որն Աստծո պարգևն է (Եփեսացիս 2։8-9) և Հիսուսն է մեր հավատքի հիմքը, ինչպես նաև վերջը։ Սկզբից մինչև վերջ Նա է հավատքի այն աղբյուրն ու պահպանողը, որը փրկում է մեզ։
Կյանքի Հայրը (Հովհաննես 6։35, 6։48) Ինչպես հայրը կյանք է տալիս ֆիզիկական իմաստով, Հիսուսն էլ Հայրն է, որ տալիս ու պահպանում է հավիտենական կյանքը։ Աստված Իր ժողովրդին մանանա տվեց անապատում, որպեսզի կերակրի նրանց։ Նա Հիսուսին տվեց որպես հավիտենական Հայր, Նրա մարմինը կոտրվեց մեզ համար։
Փեսա (Մաթևոս 9։15) Հիսուսը՝ որպես Փեսա և եկեղեցին՝ որպես Նրա հարսը ներկայացվելը ցույց է տալիս յուրահատուկ հարաբերություն, որ ունենք Նրա հետ։ Մենք կապված ենք միմյանց հետ շնորհքի ուխտով, որը չի կարող խզվել։
Փրկիչը (Ազատարարը) (Հովհաննես 11։26) Ինչպես որ իսրայելացիները կարիք ունեին, որ Աստված ազատեր նրանց Եգիպտոսի գերությունից, այդպես էլ մենք բոլորս Ազատարարի՝ Քրիստոսի կարիքն ունենք մեր մեղքերից ազատվելու համար։
Բարի Հովիվ (Հովհաննես 10։11,14) Աստվածաշնչյան ժամանակներում բարի հովիվը պատրաստ էր փրկել իր ոչխարներին գիշատիչներից իր սեփական կյանքի գնով։ Հիսուսն էլ Իր կյանքը դրեց Իր ոչխարների համար, Նա հոգում է, խնամում և կերակրում մեզ։
Քահանայապետ (Եբրայեցիս 2։17) Հրեա քահանայապետը տաճար էր մտնում տարին մեկ անգամ, որպեսզի քահանայություն կատարի ժողովրդի մեղքերի համար։ Տեր Հիսուսը իրագործեց այդ պաշտոնը Իր ամբողջ ժողովրդի համար խաչի վրա։
Աստծո Գառ (Հովհաննես 1։29) Աստծո օրենքը զոհաբերության համար պահանջում էր անարատ, անբիծ գառ՝ որպես քավություն մեղքերի համար։ Հիսուսը դարձավ այդ Գառը, հեզությամբ գնաց սպանվելու՝ ցույց տալով համբերություն Իր տառապանքների մեջ և պատրաստ լինելով մեռնելու միայնակ։
Միջնորդ (1 Տիմոթեոս 2։5) Միջնորդն այն մարդն է, ով հաշտեցնում է երկու անհաշտ կողմերին։ Քրիստոսն այն միակ միջնորդն է, ով հաշտեցնում է մարդկանց ու Աստծուն։ Մարիամին կամ սուրբերին աղոթելը կռապաշտություն է, քանի որ շրջանցվում է Քրիստոսի այս կարևոր դերը և միջնորդի դերը վերագրվում է մեկ ուրիշին։
Ժայռ (1 Կորնթացիս 10։4) Ինչպես անապատում Մովսեսը հարվածեց ժայռին և կյանք բխող ջուր բխեց, այդպես էլ Հիսուսն է այն Ժայռը, որից հավիտենական կյանքի ջրեր են բխում։ Նա է այն Ժայռը, որի վրա կառուցված է մեր հոգևոր տունը, այնպես որ ոչ մի փոթորիկ չի կարող շարժել այն։
Հարստությունն ու Կյանքը (Հովհաննես 11։25) Հիսուսի հետ միախառնվել՝ նշանակում է հարություն տալ մեղավորներին հավիտենական կյանքի համար, ինչպես որ Նա հարություն առավ գերեզմանից։ Մեր մեղքերը թաղվեցին Նրա հետ և մենք հարություն առանք, որպեսզի քայլենք կյանքի նորոգությունով։
Փրկիչ (Մաթևոս 1։21, Ղուկաս 2։11) Նա փրկում է Իր ժողովրդին մահանալով, որպեսզի փրկագնի նրանց՝ տալով Սուրբ հոգին, որ նորոգի նրանց Իր զորությամբ՝ ի վիճակի դարձնելով հաղթելու իրենց հոգևոր թշնամուն, պահպանելով նրանց փորձությունների ու մահվան մեջ և վերջին օրը հարություն տալով նրանց։
Ճշմարիտ Որթը (Հովհաննես 15։1) Ճշմարիտ Որթը մատակարարում է ճյուղերին այն ամենը, ինչը անհրաժեշտ է Սուրբ Հոգու պտուղներ ունենալու համար՝ փրկության կենդանի ջուր և սնունդ՝ Խոսքից։
Ճամփան, Ճշմարտությունը և Կյանքը (Հովհաննես 14։6) Հիսուսն է միակ ճամփան դեպի Աստված, միակ Ճշմարտությունը ստի աշխարհում և հավիտենական կյանքի միակ ճշմարիտ աղբյուրը։ Նա այս երեքը միահյուսում է թե՛ ժամանակավոր, և թե՛ հավիտենական իմաստով։