Մեծն Չարլզ Սպերջենը մեկ օր ասել է. «Եթե Քրիստոսը գոնե ինչ-որ բան նշանակում է ձեր կյանքում, այդ դեպքում՝ Նա պետք է նշանակի ամեն ինչ»: Եվ չնայած այս խոսքերը գրի անռվելու պահից անցել է ավելի քան 100 տարի, ես կարծում եմ, որ այս կենսական ճշմարտությունը անհրաժեշտ է մեր հոգևոր կլիմայի համար այսօր, ինչպես երբևէ նախկինում:

Եվ չնայած շատ քրիստոնյաներ ասում են, որ իրենք այդպես էլ ապրում են, նրանց գործերը, խոսքերը և սոցկայքերի էջերը հակառակն են ասում, անգամ եթե նրանք չեն անում դա միտումնավոր ձևով:

Աստվածաշունչն ասում է մեզ, որ եթե ինչ-որ բան Քրիստոսից վեր է կանգնած, արդեն կուռք է, որին պետք է վերադարձնել իր տեղը: Դուք կհարցնեք՝ ինչու: Որովհետև այդ պահին, երբ մենք գիտակցում ենք, որ խոսում ենք քաղաքականության կամ ունեցվածքի կամ մի մարդու մասին ավելի, քան Քրիստոսի մասին, դա նշանակում է, որ մենք դա ենք դարձրել մեր կյանքի աստվածը: Հենց դրանց ենք մենք երկրպագում: Հենց դրանց վրա ենք որոշել հիմնել մեր ինքնությունը: Եվ դա մեզ կբերի հիասթափություն ու տառապանք:

Աստված նախանձավոր Աստված է, և Նա փափագում է զբաղեցնել առաջին տեղը մեր կյանքում:

Երբ Աբրահամը պատրաստ էր զոհաբերել Իհասակին, Աստված կանգնեցրեց նրան, բայց դրանից հետո Աբրահամի սրտում փոփոխություններ կատարվեցին, և Աստված զբաղեցրեց Աբրահամի սրտում իրեն պատկանող տեղը՝ ամեն մեկից և ամեն ինչից բարձր տեղը:

Եթե Հիսուսը իսկապես ձեր Աստվածն ու Տերն է, չպե՞տք է Նա արդյոք լինի Մեկը, Ում մասին դուք խոսում եք ամենից շատ և Ում համար ապրում եք ամենից առավել: Կուռքերը կարող են տարբեր տեսք ու ձև ունենալ: Մենք պետք է սովորենք սիրել Հիսուսին ավելի, քան ինչ-որ մեկին կամ ինչ-որ բան այս աշխարհում, անկախ նրանից, թե որքան կարևոր է մնացած ամեն բան:

Նման մոտեցումը, գուցե, ժողովրդականություն չի վայելում այս աշխարհում, բայց դա չի նշանակում, որ այն չի հանդիսանում քրիստոնեական կյանքի իրականությունը: Հետաքրքիր է, որ կյանքը լիարժեք է դառնում, երբ մենք որոշում ենք կայացնում Հիսուսին ամեն ինչից ու ամեն բանից վեր դասել:

Այո, ես գիտեմ, որ դա հակառակ է, գուցե, ամենին, ինչ մշակույթն է սովորեցնում այսօր, բայց հիշեք՝ մենք երբեք կանչված չենք եղել ապրելու համաձայն այն հասկացությունների, որոնցով այս աշխարհն է ապրում: Մենք կանչված ենք՝ տարբերվելու աշխարհից. նայելու այլ կերպ, սիրելու այլ կերպ, խոսելու ու գործելու այլ կերպ: Մենք կանչված ենք՝ լողալու այս աշխարհի հոսանքին հակառակ (Հռոմեացիս 12.2):

Հիսուսին տվեք ամենաբարձր տեղը ձեր սրտում և ձեր կյանքում:

Ջարեդ Ուիլսոն